Karta katalogowa książki

НЕИЗУЧЕННЫЙ СБОРНИК ПОСЛОВИЦ КОНЦА XVIII ВЕКА

Ważną cechą współczesnej paremiografii rosyjskiej jest dążenie do precyzyjnego ustalania chronologicznych i terytorialnych granic występowania przysłów w oparciu o coraz obszerniejszą bazę źródłową. Niemniej, wiele materiałów źródłowych (głównie rękopiśmiennych) wciąż pozostaje poza zasięgiem autorów współczesnych słowników. 
Niniejsza publikacja rękopiśmiennego zbioru przysłów końca XVIII w. z kolekcji Rosyjskiej Biblioteki Państwowej w Moskwie, zawierającego 1751 przysłów, ową bazę w istotny sposób poszerza. We wstępie do wydania (s. 3–19) zwrócono uwagę na to, że zbiór ten pozwala prześledzić modyfikacje kanonicznej formy wielu wcześniej znanych przysłów, rejestruje znaczną liczbę paremii dotychczas nie notowanych przez słowniki, a w wielu wypadkach przesuwa dolną granicę ich rejestracji. Na uwagę zasługują również językowe cechy zbioru, które mogą się stać przedmiotem badań historyków języka i dialektologów.